ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มแก่.....
เพราะคืนวันผันแปรแม่เจ้าเอ๋ย
เวลารีบเร่งไป กระไรเลย
ผิวที่เคยเรืองรอง เริ่มโรยรา
ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มเก่า.....
พอยิ่งคิดคิดยิ่งเศร้าเศร้าเป็นบ้า
ส่องกระจกก็เริ่มเห็นรอยตีนกา
ขึ้นมาเกาะหางตา ตกกะใจ
ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มแก่.....
ต้องดูแลความสาวฉุดเอาไว้
เครื่องสำอาง ดีดีอยู่ที่ใด
ประทินโฉมประโคมใส่ไม่ยั้งมือ
ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มเก่า.....
กระจกเงามองดู นั่นตูหรือ?
ตะก่อนเคยเริ่ดล้ำคนร่ำลือ
เคยมีชื่อเป็นสาวเปรี้ยวก็เหี่ยวลง
ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มแก่.....
เพิ่งมะวานแท้ๆไม่ลืมหลง
ยังเป็นสาวพราวพราย ชายยังคง
มาตามส่งตามรับ กลับไป-มา
ถึงวันเกิดก็รับรู้ตูเริ่มเก่า.....
โอ้พระเจ้า จำต้องไป ยกใบหน้า
จะยกแก้มยืดคางดึงหางตา
ทั้งต้นคอ หมอเจ้าขา อย่าละเลย
ถึงวันเกิดไม่อยากเก่า.....ไม่อยากแก่
ตัวเลขแม้จะมากไป ทำใจเฉย
อยากลบเลขออกบ้าง เหมือนอย่างเคย
พิโธ่เอ๋ย หากลบไป ไม่สมจริง
ถึงวันเกิดไม่อยากแก่.....ไม่อยากเก่า
โรคก็มารุมเร้า เจียนรุ่งริ่ง
ได้โปรดนะคุณหมอ ขอพึ่งพิง
ขอโปรดช่วย ให้สวยปิ๊ง.....เป็นพระคุณ เจ้าค่ะ......
วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น